An'ı anı yapan edepsizlik kabul edilemez. Hiçbir şey, hiçbir şeyi bir şey yapmamalı. Düz bir çizgiymişçesine algıladığımız zamanı, oyunlarımıza alet etmemeli. Asıl düzlük beynimizde. Bir yerden başlatıp, bir yerde bitirdiğimiz masallarımızın olduğu yerde. Hiçbir şey başlamaz, hiçbir şey bitmez.
Oluş zaten vardır, o güzeldir, çirkindir, sahtedir, gerçektir fakat o oradadır. Göremediğimiz şeyler gibi bize parmak uçlarıyla dokunmaktadır.
Anırmak bir an'ı anı yapabilir, yapmamalı.
Bir anı anırabilir. Varsın anırsın. An anırsın, sen anır. Varsın ses tellerimiz kızarsın. Anırmak, anı, an. Anırmak, anı ve an; üçünün arasındaki fark ses olamaz, zaman hiç olamaz. Zaten konu fark olmamalı. Konu, üçünün birbirini öptüğü yerdeki tarifsiz his olmalı.
Varsın tarif edilmesin, çünkü o var ve bize parmak uçlarıyla dokunmakta.
